Ιδιαίτερη θέση για τη φυσιολογική-φυσική αύξηση του αναβολισμού έχει το τρέξιμο, ακόμη και μεταξύ προπονητών και έμπειρων αθλητών της ποδηλασίας υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το πως είναι καλύτερα και πότε να χρησιμοποιήσεις το τρέξιμο στα προπονητικά προγράμματα.

Κάποιοι θεωρούν ότι υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος από τα sprint και πολύ λιγότερα οφέλη από το τρέξιμο μεγάλης διάρκειας, ενώ άλλοι έχουν ακριβώς την αντίθετη άποψη, ότι δηλαδή μόνο το τρέξιμο μεγάλης διάρκειας με χαμηλή ένταση μπορεί να δώσει ουσιαστική πρόοδο στον μεταβολισμό.
Αν και η ιστορία του αθλητισμού δεν δίνει απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση, εμείς ξέρουμε πολλά παραδείγματα από επαγγελματίες ποδηλάτες που χρησιμοποιούν το τρέξιμο στη προετοιμασία τους για να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση και τα αποτελέσματα τους στους μεγάλους αγώνες.
Δεν μπορεί για παράδειγμα χωρίς να έχει στο πρόγραμμά του ένας ποδηλάτης το τρέξιμο, να μπορεί να τερματίσει σε έναν αγώνα Τριάθλου Ironman που στο τέλος τρέχει έναν μαραθώνιο, τέτοια παραδείγματα έχουμε με τους πολύ γνωστούς Uto Bolts και Lorand Jalabert που πριν μερικά χρόνια τερμάτισαν και με πολύ καλές επιδόσεις σε διαφορετικές χρονιές βέβαια στο Ironman της Χαβάης. Επίσης τα τελευταία χρόνια είναι γνωστή η συμμετοχή του Lance Armstrong στον γνωστό μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, επίσης με πολύ καλές επιδώσεις. Και είναι πολύ περισσότερα τα παραδείγματα που γνωρίζω από άλλους ποδηλάτες που συμμετέχουν σε αγώνες Διάθλου (τρέξιμο-ποδηλασία-τρέξιμο), μιας και τους δίνεται η δυνατότητα να εκμεταλλευτούν στο έπακρο το πλεονέκτημα που έχουν στο άθλημα της ποδηλασίας.

Παρακάτω θα εξετάσουμε πως το τρέξιμο μπορεί να λειτουργήσει ώστε να δώσει αναβολική δράση στον οργανισμό του αθλητή. Απάντηση σ’ αυτό μπορεί να δώσει η ανάλυση σε φυσιολογικούς και βιοχημικούς παράγοντες που γίνονται στον οργανισμό του αθλητή κατά την διάρκεια του τρεξίματος.
Είναι γνωστό ότι βασική αιτία για την ελλιπή αύξηση του μυϊκού συστήματος προέρχεται από την μειωμένη παροχή ενέργειας σε αυτό. Ενεργειακοί σταθμοί των κυττάρων είναι τα μιτοχόνδρια, τα μιτοχόνδρια είναι όργανα των κυττάρων τα οποία παράγουν την ενέργεια. Η σύνθεση της πρωτεΐνης στα μιτοχόνδρια ρέει- κυλάει πιο αδύνατα από άλλα μέρη των κυττάρων, αλλά από τις ικανότητες των μιτοχονδρίων να παράγουν ενέργεια εξαρτάται η ικανότητα των κυττάρων για τη σύνθεση της μοριακής πρωτεΐνης. Αν θα δούμε στα μυϊκά κύτταρα θα δούμε ότι η αύξησή τους δεν θα γίνει αν δεν γίνει υπερτροφία στα μιτοχόνδρια. Η καλύτερη άσκηση η οποία προπονεί τα μιτοχόνδρια είναι το τρέξιμο. Κανένα άλλο άθλημα δεν μπορεί να φέρει τόσο μεγάλη αύξηση στα μιτοχόνδρια. Αν θα δούμε τα μυϊκά κύτταρα ενός δρομέα στο μικροσκόπιο τότε μπορούμε να δούμε μεγάλη ποσότητα από υπερτροφικά μιτοχόνδρια τα οποία εξασφαλίζουν ενέργεια στα μυϊκά κύτταρα. Το ίδιο καλά αναπτυγμένα στους δρομείς είναι και τα μιτοχόνδρια της καρδιάς, στο συκώτι και στους ενδοκρινικούς αδένες.

Είναι αποδεκτό ότι από την προπόνηση δεν έχουμε μόνο υπερτροφία στα μιτοχόνδρια αλλά αυξάνεται και ο αριθμός τους.
Επίσης με το τρέξιμο έχουμε και μεγάλη αύξηση των ορμονών.
Οι δρομείς έχουν υπερτροφία στα επινεφρίδια πολύ περισσότερο από τους αθλητές άλλων αθλημάτων. Τα υπερτροφικά κύτταρα των επινεφριδίων βοηθούν στο να έχουμε πιο γρήγορη και πιο δυνατή αποβολή της αδρεναλίνης και των κορτικοειδών τα οποία σταματούν την μυϊκή αύξηση στη κατάσταση ηρεμίας.
Οι δρομείς υψηλού επιπέδου έχουν στη κατάσταση ηρεμίας λιγότερη ποσότητα γλυκοκορτικοειδών στο αίμα από όλους γιατί τα κύτταρά τους έχουν ψηλή ανασταλτικότητα για τις ορμόνες. Από αυτό γίνεται μείωση του καταβολισμού, έτσι η καταστροφή του μυϊκού ιστού σταματάει. Αποδεικνύεται ότι η δύναμη των μυών μεγαλώνει όχι μόνο από τον αναβολισμό αλλά περισσότερο επειδή χαμηλώνει ο ρυθμός του καταβολισμού.
Τα παραπάνω είναι απλώς μερικοί μηχανισμοί για να καταλάβετε πώς βοηθάει το τρέξιμο στη βελτίωση της φυσικής σας κατάστασης και γιατί είναι χρήσιμο να το εντάξετε στη προπόνηση σας.

Καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το τρέξιμο συμβάλει στην βελτίωση της φυσικής κατάστασης το ερώτημα είναι, πότε θα πρέπει να γίνεται, πόση θα πρέπει να είναι η διάρκειά του και με ποια ένταση θα πρέπει να γίνεται.
Έτσι ,

Α. μπορεί να γίνεται σε όλη τη διάρκεια της σαιζόν αλλά πιο σημαντικό είναι να γίνεται κατά την διάρκεια της βασικής προετοιμασίας και στις μικρές περιόδους διαλειμμάτων από τους αγώνες μέσα στην σαιζόν.

Β. Η διάρκεια των προπονήσεων του τρεξίματος θα πρέπει να είναι μεταξύ 30 με 50 λεπτά, πόσες φορές την εβδομάδα και πότε, εξαρτάτε από το επίπεδο του αθλητή, την περίοδο που διανύει στην προπόνηση, την ικανότητα του στο τρέξιμο, από τη προπόνηση που κάνει πάνω στο ποδήλατο, και τον διαθέσιμο χρόνο του.

Γ. Η ένταση η οποία θα πρέπει να έχει, είναι αυτή που ορίζουμε γενικά ως τέμπο ή έντονο αερόβιο τρέξιμο.
Γενικά δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι όπως και στην ποδηλασία στην αρχή και το τέλος της προπόνησης θα πρέπει να υπάρχει ένα 10λεπτο ζεστάματος και αποθεραπείας