Πολύ συχνά μιλάμε για τα πλεονεκτήματα που μπορεί να μας προσφέρει το τρέξιμο, αλλά ποτέ δεν μιλάμε για τους κινδύνους που κρύβει.
Ιδιαίτερα για αθλητές που το τρέξιμο δεν είναι ο βασικός τους τρόπος προπόνησης αλλά ως συμπλήρωμα ή αποθεραπεία, γίνεται πιο σημαντικό να μην λειτουργήσει ως τροχοπέδη στην βασική τους προπόνηση.Οι μεγαλύτερος κίνδυνος που κρύβει το τρέξιμο είναι οι τραυματισμοί. Ιδιαίτερα σε ένα κουρασμένο σώμα που προέρχεται από ένα επίσης επίπονο άθλημα όπως είναι η ποδηλασία είναι πάρα πολύ εύκολο ένας αθλητής να τραυματιστεί. Εμείς σε αυτό το άρθρο θα δώσουμε μεγάλη σημασία στο πως θα πρέπει να επιλέξετε τα σωστά running παπούτσια έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα τραυματισμού.

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να προσέξει κάποιος για την σωστή επιλογή του παπουτσιού είναι το είδος του πέλματος που έχει, δηλαδή αν έχει κανονικό πέλμα, μεγάλη καμάρα ποδιού ή μικρή καμάρα και πλατυποδία. Έτσι ανάλογα με τον τύπο του πέλματος που έχει κάποιος, θα πρέπει να επιλέξει αντίστοιχα και το ανάλογο παπούτσι.

Για φυσιολογικό πέλμα ο σωστός τύπος παπουτσιού είναι το cushioning, το οποίο δίνει έναν φυσιολογικό βηματισμό και υποστηρίζει κυρίως στην απόσβεση των κραδασμών. Για μεγάλη ποδική καμάρα αυτό που προτείνεται είναι τα lightweight, με κύριο χαρακτηριστικό την πολύ καλή ευλυγισία και απόσβεση που έχουν κυρίως στο μπροστινό μέρος της σόλας. Τέλος για τους δρομείς που πατάνε περισσότερο προς τα μέσα αυτός ο τύπος που προτείνεται είναι το motion control, τα οποία εκτός από την πολύ καλή απορροφητικότητα που έχουν από τους κραδασμούς , ως κύριο χαρακτηριστικό έχουν την πολύ καλή στήριξη στην προς τα μέσα στροφή του ποδιού, υποστηρίζοντας ιδιαίτερα την περιοχή της καμάρας.

Για όλα τα είδη πατήματος και ειδών των παπουτσιών που αναφέραμε υπάρχει μια τροποποίηση προς τα επάνω ( από πλευράς ενίσχυσης του παπουτσιού) όταν πρόκειται για πιο μεγαλόσωμους και βαρείς αθλητές. Δηλαδή για κάποιον με φυσιολογικό πέλμα αντί να χρησιμοποιήσει cushioning θα πρέπει να χρησιμοποιήσει motion control, αντί lightweight cushioning και ο μόνος τύπος που δεν επηρεάζεται είναι αυτός που χρησιμοποιεί τα motion control.

Αν τώρα κάποιος αντιμετωπίζει πιο σοβαρά ανατομικά προβλήματα, κάτι που σχεδόν σίγουρα θα τον οδηγήσει σε μικρούς ή πιο σοβαρούς τραυματισμούς τότε θα πρέπει να κάνει μια επίσκεψη σε πιο εξειδικευμένους φυσιοθεραπευτές ( στο εξωτερικό υπάρχει ειδικότητα ποδίατρων ) οι οποίοι έχουν τα κατάλληλα μηχανήματα ( πελματογράφους ) και γνώσεις ώστε να κατασκευάσουν ειδικούς ανατομικούς πάτους ανάλογα το περιστατικό. Εκεί αναλύονται με μεγάλη ακρίβεια τα σημεία που ασκείτε η πίεση και δέχεται τις μεγαλύτερες επιβαρύνσεις το πέλμα, καθώς μπορεί να διακρίνει και άλλες ανατομικές ανωμαλίες των κάτω άκρων που σχετίζονται με ανισοσκελεία, προβλήματα της λεκάνης ή της μέσης, κτλ.

Τέλος ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει κυρίως τους πιο συστηματικούς δρομείς και συνάπτεται με θέμα της φυσιολογίας του οργανισμού είναι ο δείκτης του αιματοκρίτη και τα επίπεδα σιδήρου.

Ποιος είναι ο μηχανισμός; Λόγο των κραδασμών και της πρόσκρουσης στο έδαφος υπάρχει μεγαλύτερη καταστροφή ερυθρών κυττάρων που ο ρόλος τους είναι η μεταφορά του οξυγόνου, με συνέπεια να μειώνονται οι παραπάνω δείκτες στον οργανισμό. Αυτό φαίνεται πιο έντονα στις γυναίκες που λόγο του κύκλου τους, έχουν μειωμένες τιμές σιδήρου και αιματοκρίτη σε σχέση με τους άνδρες.

Γι’ αυτό τον λόγο θέλει προσοχή στη διάρκεια και την ένταση που τρέχει κάποιος ποδηλάτης, προσέχοντας επίσης τον συνδυασμό πόσο καλά «δουλεύουν» τα παπούτσια στο θέμα των κραδασμών και την σκληρότητα του εδάφους.

Δεν έχει νόημα από την μια να προσπαθείς να έχεις ψηλά τους παραπάνω δείκτες (αιμοσφαιρίνης, σιδήρου ) μιας που συμβάλουν στην γενική υγεία του οργανισμού και βοηθούν στην καλύτερη απόδοση κατά την άσκηση και από την άλλη να υπάρχει καταστροφή τους.
Χρειάζεται να υπάρχει ισορροπία στην προπόνηση μεταξύ οφέλους και ζημίας.