Το κολύμπι πονάει!

Toυ Βrett Sutton
Head Coach Trisutto.com

Υπάρχει κάτι που δεν παύει ποτέ να με εκπλήσσει στην προπονητική του τριάθλου: Πώς διδάσκεται η κολύμβηση όχι μόνο στους επαγγελματίες, αλλά και στους age groupers.

Πρόκειται για μία «βιομηχανία» στο τρίαθλο. Η ζήτηση από τους αθλητές που χρειάζονται βοήθεια στην κολύμβηση είναι συγκλονιστική, αλλά συγκλονιστικά είναι επίσης και τα χρήματα που παράγονται από τις εταιρείες πουλώντας «οτιδήποτε». «Οτιδήποτε», αντί για τεχνικές…

Ως head coach του Τrisutto και προπονητής Ολυμπιακών μεταλλίων και παγκοσμίων πρωταθλημάτων, για μένα προσωπικά είναι εκπληκτικό ότι όλα βασίζονται στη θεωρία: «Πώς να μην αισθάνεστε πόνο ενώ κολυμπάτε».
Είναι κάτι σαν το μαγικό μάντρα στα πορτοφόλια όλων των μη κολυμβητών. «Κάντο με αυτό τον τρόπο και δεν θα αισθανθείς τίποτα», εκτός φυσικά όταν βάζεις το χέρι στην τσέπη, τότε ο πόνος μπορεί να γίνει υπερβολικός …

Όλα αυτά τα είχα στο μυαλό μου ακόμα κι όταν ένας συνάδελφος μου ζήτησε να βοηθήσω έναν αθλητή, ο οποίος ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος και είχε ξοδέψει μία περιουσία προσπαθώντας να βελτιώσει το κολύμπι του, προφανώς χωρίς αποτέλεσμα. Ήταν πρόθυμος να πληρώσει οποιοδήποτε ποσό ζητούσα, παρόλο που ήδη είχε ξοδέψει τόσα πολλά. Ο συνάδελφός μου παραδέχτηκε πως ό,τι κι αν του έλεγε, δυσκολευόταν να το εκτελέσει σωστά και απλά δεν μπορούσε να τον βοηθήσει. Του έδινε τις οδηγίες και ύστερα από είκοσι λεπτά του φαινόταν τόσο περίπλοκο που φαινόταν σαν ακροβάτης στο νερό.

«Λοιπόν», του είπα, «είμαι πολύ απασχολημένος και δεν ξέρω πώς μπορώ να βοηθήσω». Αν το μυαλό του ήταν γεμάτο από κολυμβητικές πληροφορίες από ειδικούς, μήπως θα έκανα την κατάσταση χειρότερη; Τότε ο συνάδελφός μου είπε: «Τι κρίμα! Έχει ξοδέψει μία περιουσία τους τελευταίους δώδεκα μήνες και δεν έχει βελτιωθεί!»
Ο φίλος μου που με γνωρίζει καλά, είπε: «Πρέπει να δεις τι ποσά του χρεώνουν! Θα μπορούσες απλά και μόνο να γίνεις πλούσιος με το κολύμπι του μόνο τα Σαββατοκύριακα! Αυτοί οι απεγνωσμένοι άνθρωποι είναι πάρα πολύ πρόθυμοι να πληρώσουν …»
Έτσι υπάρχει το οξύμωρο: Είναι πρόθυμοι να πληρώσουν με χρήματα, αλλά όχι με τον πόνο της κατάλληλης προπόνησης. Ένα από τα πρώτα πράγματα που λέω στους αθλητές που θέλουν να βελτιώσουν το κολύμπι τους είναι:

Το κολύμπι πονάει!

Ξέφυγα λιγάκι από τη μικρή μου ιστορία …   Έτσι, λοιπόν, του είπα: «Δώσε μου το τηλέφωνό του και θα συζητήσω μαζί του». Έτσι κι έγινε! Του έδωσα τα πρώτα βήματα της συνταγής μου:
• «Ξέχνα όλα όσα σου είπαν, ξέχνα ό,τι έχει να κάνει με την κολύμβηση και για ένα μήνα θα είσαι εντελώς έξω από νερό».
• Όσον αφορά το πρόγραμμα: «Μην με πληρώσεις, αλλά θέλω να σε δω πώς κολυμπάς».
• «Ακολούθησε τις οδηγίες μου, υπάρχουν μόνο τρεις, και στη συνέχεια ακολούθησε ολόκληρο το πρόγραμμά μου, χωρίς συμβιβασμό, για τρεις μήνες».

«Γιατί λέτε τρεις εφόσον δεν έχετε δει πόσο άσχημα κολυμπάω, κάνω εκατό πράγματα λάθος», με ρώτησε έκπληκτος.
«Τώρα είναι δύο πράγματα, και δεν έχω ιδέα τι θα γίνει, αλλά ο κανόνας 1 είναι σταμάτα να σκέφτεσαι!», του απάντησα.
Έτσι λοιπόν πήρε ένα μήνα ρεπό, έπειτα συναντηθήκαμε και πράγματι! Τα θαλάσσια φίδια κάνουν λιγότερες κινήσεις! Πήγαινε υπό τη μορφή ζικ ζακ αριστερά και δεξιά του διαδρόμου! Χρειάζεται κανείς ταλέντο για να το κάνει αυτό! Αποφάσισα λοιπόν να ακολουθήσει τη δεύτερη και τρίτη οδηγία. Του έδωσα μία λίστα για ό,τι χρειαζόταν να αγοράσει, πράγματα τα οποία τα είχε ήδη, αλλά σε λάθος σχήματα και μεγέθη.
Η προπόνηση έγινε και μου είπε: «Τα χέρια μου πονάνε!». Και πρόσθεσε: «Μου έχουν πει ότι όταν γίνεται σωστά, δεν πονάω, σωστά;»
Ας το φωνάξουμε όλοι μαζί δυνατά:   «Το κολύμπι πονάει!»

Έπειτα από σχετική ενημέρωση, συζητήσαμε και συμφωνήσαμε ότι έχω δίκιο και το πλάνο μας συνεχίστηκε. Για τους επόμενους τρεις μήνες, ήταν σταθερός στο πλάνο μας, τέσσερις φορές την εβδομάδα. Δεν έκανε τρελά χιλιόμετρα, αλλά ούτε και χεριές που να μην πονούσαν και καθόλου.
Η μεγάλη μέρα της αναμέτρησης είχε φτάσει! Παρόλο που δεν συγκρίνω χρόνους αγώνων ανά έτος, ο αθλητής μας τώρα, με πλάνο, είχε κολυμπήσει δώδεκα λεπτά γρηγορότερα απ’ ό,τι τον προηγούμενο χρόνο. Ήταν οπλισμένος με το σωστό πρόγραμμα σύμφωνα με το οποίο τα χέρια του ήταν έτοιμα να κολυμπήσουν 1500μ., όχι τεχνικές πληροφορίες στο κεφάλι του!

Κανόνας 2: είσοδος, πίεση, ώθηση: κάνουν το κολύμπι μου δυναμικό. Απλά, επαναλάμβανε κάθε χεριά!

Έτσι λοιπόν, κάποιος θα σκεφτόταν: Το κλειδί βρέθηκε! Ο αθλητής μας θα είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του τριαθλητικού κόσμου, δώδεκα λεπτά γρηγορότερα στα 1500 μ.! Τότε, ο προπονητής φίλος μου, με ενημέρωσε ότι ο αθλητής μας είχε δηλώσει συμμετοχή σε ένα ακόμη camp, όπου είχε συμμετάσχει άλλες δύο φορές πριν από τη συνάντησή μας. Από την άλλη, οι περισσότεροι προπονητές δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τον λόγο της βελτίωσής του.
«Συγνώμη που έχασες τον χρόνο σου», μου είπε ο φίλος μου.
«Καθόλου χάσιμο χρόνου», του απάντησα.
«Υπάρχει ένας ευκολότερος τρόπος;» με ρώτησε.
«Όλοι πιστεύουν ότι υπάρχει ένας ευκολότερος τρόπος», του απάντησα.

Συμπέρασμα: Το μάθημα αυτής της ιστορίας – Το κολύμπι πονάει!

Θα επιμένω να προσπαθώ να πείσω τους αθλητές που συμμετέχουν στην ομάδα μας – το πρώτο μάθημα βελτίωσης της κολύμβησης είναι να καταλάβετε τον βασικό κανόνα:

Το κολύμπι πονάει!

Μετάφραση-επιμέλεια κειμένου: Ευτυχία Δουκάκου