Λίγες εβδομάδες πριν τη μεγάλη μέρα και τραυματίστηκες? Έκανες πολλές μεγάλες προπονήσεις ή μήπως δεν έπρεπε να είχες κάνει το τελευταίο 400αρι? Και τώρα, η μεγάλη μέρα πλησιάζει και έχεις μια θλάση πρώτου βαθμού.

Τι επιλογές έχεις για τον σχετικά ελάχιστο χρόνο που έχεις μέχρι το μεγάλο ραντεβού?

Αν βασιστούμε στην τρέχουσα επιστημονική βιβλιογραφία, το «τρέξιμο στο νερό» πράγματι βοηθά να διατηρήσεις την ειδική φυσική κατάσταση του τρεξίματος για τουλάχιστον 6 εβδομάδες αν είσαι καλά προπονημένος δρομέας αντοχής.

Το 1996 μια ομάδα αμερικανών ερευνητών έκαναν ένα τεστ για το τρέξιμο στο νερό. Πήραν μια ομάδα προπονημένων δρομέων (με Μ.Ο. VO2max: 58,6ml.kg.min), τους χώρισαν σε 2 ομάδες των 8 και τους έβαλαν να κάνουν εναλλασσόμενες προπονήσεις :a) 30min 90-100% VO2max και β) 60min 70-75% VO2max, για 5 μέρες την εβδομάδα, για μια περίοδο 6 εβδομάδων, είτε στο νερό, είτε στο διάδρομο.

Μετά από 6 εβδομάδες οι ερευνητές μέτρησαν πάλι τη VO2max, το αναερόβιο κατώφλι, τη δρομική οικονομία και διάφορες αιματολογικές παραμέτρους. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δεν έδειξαν καμιά διαφορά μεταξύ των ομάδων πριν ή μετά τις 6 εβδομάδες προπόνησης, υποδεικνύοντας ότι το τρέξιμο στο νερό επέτρεψε στην ομάδα να διατηρήσει τη φυσική της κατάσταση τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με την ομάδα που προπονήθηκε με το συμβατικό τρέξιμο στο διάδρομο.

Αυτά τα ευρήματα έχουν μεγάλη σημασία για προπονητές και αθλητές. Πρώτα, αν είσαι τραυματισμένος αθλητής, χρησιμοποιώντας το τρέξιμο στο νερό, θα βοηθήσει να διατηρήσεις τις ειδικές προσαρμογές του τρεξίματος. Δεύτερο, για προπονητές που έχουν να κάνουν με αθλητές που είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία όπως νέοι αναπτυσσόμενοι αθλητές, αθλήτριες με εμμηνόπαυση, με θλάσεις κόπωσης, κτλ. υπάρχει μια αποδεδειγμένη μέθοδος να διατηρήσουν τις ειδικές καρδιαγγειακές προσαρμογές χωρίς να επιβαρυνθούν τα πόδια και να ρισκάρουν κατάγματα κόπωσης.

Υπάρχει βέβαια κάτι που πρέπει να γνωρίζουμε εκτός από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το τρέξιμο στο νερό. Αν έχεις τραυματιστεί και είσαι αναγκασμένος να τρέχεις αποκλειστικά στο νερό σαν τη μοναδική προπόνηση, οι καρδιαγγειακές προσαρμογές μπορούν να διατηρηθούν ψηλά, από την άλλη μεριά όμως, για κάποιες εβδομάδες, αδιαμφισβήτητα θα υπάρχει «μείωση της πυκνότητας των οστών» ή «οστεοπόρωση» επειδή τα οστά των ποδιών, των γλουτών, της μέσης, δεν έχουν δεχθεί το φορτίο του βάρους του σώματος όπως γίνεται όταν τρέχουμε κανονικά.

Έτσι, αν έχεις τραυματιστεί και έχεις μείνει μακριά από το συμβατικό τρέξιμο για ένα διάστημα, επέστρεψε σε αυτό χαλαρά, γιατί θα δεις ότι η καρδιά και οι πνεύμονες θα είναι μάλλον «πολύ δυνατά» για το μυοσκελετικό σου σύστημα.

Από προπονητική άποψη, το καλύτερο είναι να χρησιμοποιείται ένας συνδυασμός συμβατικού τρεξίματος και τρεξίματος στο νερό, για να χτίσετε και να καλλιεργήσετε τη φυσική σας κατάσταση και να ενεργήσει σαν «προληπτικό φάρμακο». Σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου, λόγω του τραυματισμού, το τρέξιμο στο νερό είναι η μόνη επιλογή, διατηρήστε την πυκνότητα των οστών κάνοντας βάρη στο γυμναστήριο, ιδιαίτερα πολλά κιλά (8-10 επαναλήψεις) και μετά γυρίστε στο συμβατικό τρέξιμο αργά και προοδευτικά για 4-6 εβδομάδες..

Εύχομαι να μην χρειαστεί να διαπιστώσετε πόσο αποτελεσματικό είναι το τρέξιμο στο νερό αλλά όπως βλέπετε πάντα υπάρχει η λύση για να μειωθούν οι δυσάρεστες συνέπειες από έναν τραυματισμό ακόμη και σχετικά κοντά στους αγώνες.

Βιβλιογραφία :
Influence of water run training on maintenance of aerobic performance. R. Wilber, et al. Med. Sci. Sports Exerc. 28 (8) 1056-1062, 1996